Het zijn drukke tijden voor de Jo10-1. Gisteren hebben wij nog meegedaan met het herfsttoernooi van de Alphense Boys en vandaag stond de en vandaag stond de bekerwedstrijd tegen Meerburg Jo10-1 op het programma. Een wedstrijd waar wij al weken naar uitkijken. Wij en Meerburg hebben in de beker- en competitie alles makkelijk gewonnen. Voor beide teams was het de vraag waar ze staan. Gisteren hadden wij al een indicatie. Op één wedstrijd na konden wij zeer goed meekomen met teams uit de hoofdklasse. Maar het had ook krachten gekost. In de kleedkamer gaven een aantal jongens aan last te hebben van hun spieren.

Toch zag het er allemaal goed uit, een lekkere warming-up en een goede sfeer. Maar na de aftrap viel het wat tegen. De boys leken te schrikken van de technische en fysieke tegenstand. Meerburg kletste er vol op en daar konden wij even niet mee omgaan. Met mooie combinaties sneden zij door onze verdediging heen. Binnen een paar minuten stonden we al met 0-2 achter. Geschrokken keken de boys om zich heen. Wat gebeurt hier nu? En daarmee was de gifbeker nog niet leeg. Binnen een kwartier stond het 0-5. Langs de kant probeerde Karen en ik de neuzen dezelfde kant op te krijgen. De hoofden hingen en de lichaamshouding was die van een verslagen persoon. Maar toch kwamen onze combinaties weer terug. Met Adam iets meer op het middenveld dan vlak voor de verdediging kwamen wij aan voetballen toe. De tegenstander werd niet figuurlijk maar echt opgevangen en daardoor konden wij vooruit voetballen. Het was Adam die de bal effectief inschoot (1-5). Niet snel daarna was het Aimane die de 2-5 maakte.

In de rust werd diep in elkaars ogen gekeken. Ik gaf aan dat wij net zo goed konden voetballen als Meerburg. Durf te voetballen en vol erop. Geef ze geen ruimte en dan wordt het zomaar 5-5 of 6-5. Klinkt natuurlijk best raar als je binnen een kwartier zo van de mat wordt geveegd. Ik wist dat het kon, als de kin maar omhoog ging en de borst vooruit ging.

De tweede helft was een totaal ander verhaal. Ik zag Mathijs en Niek bikkelen achterin. Bijna geen enkele aanvaller kwam er meer langs. Slim en fysiek sterk. Als zij de bal hadden afgepakt, werd de bal niet blind naar voren getrapt. Nee, zij speelde de bal strak in op de middenvelders. Ook daar werd er nagedacht wat er met de bal moest gebeuren. Opendraaien en meegeven aan de lopende man. Aimane en Rayhan gingen als een sneltrein over de vleugels naar het doel van Meerburg. Het was Gi die de 3-5 en 4-5 voor zijn rekening nam. De spanning nam toe. Ouders, verzorgers, broertjes, zusjes, opa’s en oma’s, begeleiders en coaches werden in de wedstrijd gezogen. Het was een titanenstrijd geworden, waar wij de bovenliggende partij waren. Florin bestreek de hele rechterkant en ook hij was zeer goed aan het voetballen. Man voor je houden en kijken naar de bal. Hop, de bal weer afgepakt en doorspelen. De ontlading was groot toen wij de 5-5 maakten. Maar de wedstrijd was nog niet afgelopen. Het spel golfden op en neer. Meerburg maakten een mooie 5-6 door de bal achter Bilal te schieten. Dan denk je dat er wat bij ons zou breken, maar niets was minder waar. De boys gingen er vol voor. Nog een bal op de lat en een gemiste kans voor open doel. En toen was het afgelopen. Verloren met 5-6, maar wat hebben wij toch goed gevoetbald na zo’n achterstand.

Je hoort van die rare verhalen in het amateurvoetbal. Mishandeling hier, speler misdraagt zich, ouders te fanatiek en geven niet het goede voorbeeld. Wij hadden een zeer goede scheidsrechter die de wedstrijd goed aan voelde. Er werd fysiek, maar zeker niet gemeen gevoetbald. Maar ook langs de lijn. Alle ouders genoten van het spel van de jongens en konden alleen maar applaudisseren en positief aanmoedigen. De complimenten gingen over en weer. Het was spannend en misschien was een gelijk spel wel de terechte uitslag geweest. Maar dat is ook voetbal.
Na de wedstrijd riep ik de boys bij elkaar. Beteuterd kwamen zij aangelopen. Ik kon vroeg aan hun hoe ik keek. Lachend was daarop het antwoord. Maar hoe kan dat? We hebben toch verloren? En daar trokken zij een verkeerde conclusie. Wij wilde tegenstand en die hebben wij en Meerburg gekregen. Maar ik heb zo van de wedstrijd genoten dat ik alleen maar kon zeggen dat ik ontzettend trots op ze kon zijn. Met de juiste instelling, zijn wij tot veel in staat. Tenslotte zijn wij met de kin omhoog en de borst vooruit het veld afgegaan. Mijn complimenten jongens!