Zaterdag 17 maart, Op bezoek bij Olympia in Gouda.
Alle wedstrijden onder 11 jaar waren afgelast vanwege het weer, maar onze meiden stonden hun meisje in de steenkoude wind. Het veld was prima, maar de paar graden vorst in combinatie met een meer dan stevige wind, zorgde voor Siberische gevoelstemperaturen. Toch leek het de dames niet te deren, want al snel gingen de jassen uit en verschenen gezonde rode blossen op de wangen. De toeschouwers op de tribune hadden er duidelijk meer moeite mee, een kop warme koffie kon de handen niet lang op temperatuur houden.

Maar eerlijk is eerlijk, het was een geweldige wedstrijd ook al deed de uitslag iets anders vermoeden. Na 2x 30 minuten werd de wedstrijd afgefloten en was de eindstand 2-0. Helaas weer niet gewonnen, maar het was een streling voor het oog.

Want wat we zagen, was een fel spel, meiden die ervoor gingen, die langs de flanken van het veld spelen en elkaar steeds beter weten te vinden. Die steeds meer 1-2tjes spelen en erin kleumen. Die een snoekduik maken en ook een schouderduw niet schuwen. Meerdere dames die ons doel uitstekend verdedigen en meiden die na behoorlijk wat wedstrijden op een andere positie ineens tot bloei komen. Kortom; in dit team zit groei en bloei.

Er ontbreekt alleen nog één ding, en niet het minst belangrijke ding. Het scorend vermogen van onze dames laat te wensen over, dat wil nog niet lukken. Misschien wat meer op trainen, beter leren af te ronden op doel. Maar wat de meiden niet hoeven te leren, is het plezier en de motivatie behouden en de teamspirit hoog houden. Dat doen ze fantastisch. Nu alleen nog die ene overwinning…